Karantina günlerinde en değerli hazinemiz çocukluğumuz
‘’Ben de ayakkabı istiyorum‘’ diye tutturdu. Arkadaşıma yeni gıcır gıcır bir ayakkabı aldılar. Ayağına giydi koştu yürüdü olmadı.’’ Ben bunlardan değil Cennet’in eşeğinin ayakkabısından istiyoruuum!’’ diye bağırdı.’’ Yürüdükçe tak tak diye ses çıkaran eşeğin ayakkabılarından istiyorum, benim ayakkabılarımda öyle ses çıkarsııın’’ diye ağlarken herkes kahkahaya boğulmuş, eşeğin ayakkabısı olmadığı konusunda onu bir türlü ikna edemiyorlardı…
Birgün’de yayımlanan bu yazının devamını okumak için tıklayınız.